Wpływ utraty pracy na życie rodzinne
Wszystkie z badanych Pań są mężatkami, Pan jest żonaty. Każda z tych osób posiada dzieci, ustabilizowane życie rodzinne, którego gwarancją jest praca.
Halina – ma troje dzieci, dwoje z nich studiuje – bliźniaki. Twierdzi, że tylko tak się mówi, że studia dzienne są bezpłatne. Jednak koszty utrzymania są spore, największy koszt to zakwaterowanie w innym mieści, sporo kosztują też książki. Ona zaś bardzo by chciała zapewnić im lepszy start w życie niż miała sama. Mąż pracuje, ale nie zarabia zbyt dużo, z jednej wypłaty nie byliby w stanie się utrzymać. Bardzo boi się więc pogorszenia sytuacji ekonomicznej rodziny, jest pewna, że mąż ją zrozumie. Niepokoi się natomiast reakcją dzieci, one nie rozumieją, że z czegoś trzeba będzie zrezygnować. Młode pokolenie zupełnie inaczej podchodzi do życia. Dla nich zmiana pracy jest czymś normalnym, nie wyobrażają sobie jak można w jednym zakładzie przepracować 28 lat. Nie odczuwa lęku przed przekazaniem tej przykrej wiadomości rodzinie, bo wcześniej rozmawiali na ten temat, decyzję podjęli wspólnie. Jest pewna, że bez względu na to jak się sytuacja rozwinie, rodzina ją wesprze. Zawsze mogła na nią liczyć. Rodzina daje jej poczucie bezpieczeństwa.
Regina – dwoje dzieci, syn studiuje, córka będzie zdawała maturę w planach terma studia. Panicznie boi się pogorszenia sytuacji finansowej. Mąż pracuje, ale zarabia mniej niż ona, nie poradzą sobie z jedną wypłatą. Mimo to on jest silniejszy psychicznie, bardzo ją wspiera, dzieci zresztą również. Nie miała wątpliwości, że rodzina tak właśnie będzie się zachowywała, dlatego nie czuła lęku myśląc o ich reakcji. Dla niej rodzina jest najważniejsza i tylko w domu udaje jej się opanować.
Mariola – dwie córki, obie w średniej szkole, mąż bezrobotny od kilku lat, czasami tylko dorabia. Jeśli ona nie znajdzie pracy od razu, to pozostaną bez środków do życia. Nie jest w stanie nawet myśleć w ten sposób. Czuje się bardzo odpowiedzialna za nich. Powiedzieć jednak im musi, chociaż nie boi się ich reakcji. W końcu to nie jest nowy problem dla nich, skoro do tej pory sobie radzili, to poradzą sobie i teraz. Zawsze mogą liczyć na wsparcie rodziców jednych i drugich.
Maria – dwóch synów, jeden siedem miesięcy. Mąż pracuje. Najbardziej przejmuje się pogorszeniem sytuacji finansowej, wiadomo małe dziecko kosztuje i choć mąż zarabia dosyć dobrze, to mieli sporo planów. Mieli wymienić samochód na nowszy, wyremontować kuchnię. Jednak wie, że ma ogromne oparcie w mężu i samochód nie jest jednak w tej sytuacji najważniejszy. Może jeszcze się wstrzymać, aż od nowa sobie poukładają finanse. Nie boi się więc reakcji rodziny, jeszcze nigdy się nie zawiodła na najbliższych.
Tomasz- jedno dziecko- córka , uczy się w szkole podstawowej. Żona pracuje, nie narzeka na sytuację finansową, jednak wolałby aby się nie pogorszyła. Wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia. Musi pracować, w tych czasach jedna wypłata to za mało. Przed powiedzeniem rodzinie o zwolnieniu nie czuł się komfortowo, jednak nie ukrywa tego faktu. Różnie w życiu bywa. Obawy miał przed powiedzeniem rodzicom, bo oni za bardzo się przejmują wszystkim, są schorowani, nie chciał by ich niepotrzebnie denerwować. Wierzy, że będzie lepiej. Jest jeszcze młody nie boi się wyzwań, chociaż nigdy jeszcze pracy nie zmieniał.
Wszystkie badane osoby, stwierdziły, że aby to życie nie było tylko wegetacją muszą pracować oboje małżonkowie. Jednak żadna z badanych osób nie czuła lęku przed oznajmieniem rodzinie co jej się przytrafiło, wręcz przeciwnie. Mimo, że wcześniej różnie reagowały na stres i sobie z nim radziły, w wypadku życia rodzinnego były raczej zgodne. Utrata pracy u wszystkich przełoży się na sytuację ekonomiczną, jednak na rodzinę i jej wsparcie każda z badanych osób może liczyć. Sam fakt utraty pracy na relacje w rodzinie nie ma wpływu u badanych przeze mnie osób.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.